Статьи и интервью
Продвигаемое
Język wobec choroby, starości i zanikania. Medycyna humanistyczna jako szansa
Profesor Hanna Serkowska, literaturoznawczyni, italianistka, od ponad dekady zajmuje się medycyną narracyjną, związkami medycyny, zdrowia i choroby z literaturą i sztuką. Jest autorką m.in. książki Co z tą starością? O starości i chorobie w europejskiej literaturze i filmie (2018) oraz współredaktorką numeru „Tekstów Drugich” (1/2021) poświęconego medycynie narracyjnej. Jej najnowszy dorobek to projekty i publikacje poświęcone żałobie, eutanazji, a także depresji i jej obrazom w kulturze współczesnej. Co sprawiło, że Pani Profesor zainteresowała się tymi tematami? Jakie doświadczenia życiowe i lekturowe miały na to wpływ? Jak badaczka postrzega rozwój medycyny narracyjnej (czy też komunikacyjnej) w innych krajach oraz szanse na jej rozwój w Polsce? Czym są ageing studies (studia nad starzeniem się), których dotyczy wydana w 2018 roku książka Pani Profesor? Dlaczego stygmatyzuje się ludzi starych? Czy demencja zawsze musi być postrzegana jako strata i dlaczego potrzebujemy metafor, żeby mówić o chorobie? Jak można uczynić z choroby swoją własność? O tym wszystkim Profesor Hanna Serkowska opowiedziała dr Marcie Chojnackiej-Kuraś podczas rozmowy, której można wysłuchać w formie podcastu, a która od dziś dostępna jest również do lektury w nieco zmienionym kształcie.
Недавно добавленные
Kiedy jutro nie jest projektem, tylko nadzieją. Rozmowa z prof. Hanną Serkowską (część 2)
W drugiej części rozmowy Marty Chojnackiej-Kuraś z Profesor Hanną Serkowską, literaturoznawczynią i italianistką, autorką m.in. książki Co z tą starością? O starości i chorobie w europejskiej literaturze i filmie (2018), pytamy o to, czym są ageing studies (studia nad starzeniem się), dlaczego stygmatyzuje się ludzi starych, czy demencja zawsze musi być postrzegana jako strata i dlaczego potrzebujemy metafor, żeby mówić o chorobie.
Medycyna, która działa przez komunikację. Rozmowa z prof. Hanną Serkowską (część 1)
Profesor Hanna Serkowska, literaturoznawczyni i italianistka, od około dekady zajmuje się medycyną narracyjną, związkami medycyny, zdrowia i choroby oraz literatury i sztuki. Co spowodowało, że zainteresowała się tą tematyką? Jakie doświadczenia życiowe i lekturowe miały na to wpływ? Dlaczego jej zdaniem powinno się mówić raczej o medycynie komunikacyjnej, a nie o narracyjnej? I jak postrzega rozwój medycyny narracyjnej (czy też komunikacyjnej) w innych krajach (m.in. we Włoszech i Holandii) oraz szanse na jej dalszy rozwój? O osobistych doświadczeniach, spostrzeżeniach i refleksjach z profesor Hanną Serkowską rozmawia Marta Chojnacka-Kuraś.
Spotkanie jako przywilej. Adrianna Beczek o medycynie narracyjnej w praktyce klinicznej
Spotkanie z pacjentem to przywilej. Rozmowa z człowiekiem, który jest w kryzysowej sytuacji, w trudnym, może najważniejszym momencie życia, jest wyjątkowym doświadczeniem.
Między językiem a medycyną. Marta Chojnacka-Kuraś o medycynie narracyjnej i humanistyce medycznej
W opowieści pacjenta kryje się diagnoza. Czyj głos przez niego przemawia? Jakie jest miejsce narracji w komunikacji między lekarzem i personelem medycznym a pacjentem i jego rodziną? Medycyna narracyjna to podejście, które pomaga w uzyskaniu odpowiedzi na te pytania i doskonaleniu naszych kompetencji komunikacyjnych. Odgrywa coraz większą rolę w systemach ochrony zdrowia na całym świecie (na Uniwersytecie Columbia stanowi już odrębny kierunek studiów, zob. Academics | Master's Degrees Narrative Medicine | Columbia University School of Professional Studies). Ma ona ogromny potencjał już dzięki temu, że uczy podmiotowego podejścia do pacjenta, zakładającego postawę uważności i szacunku do jego narracji o bólu, cierpieniu, o osobistym doświadczeniu.