Tańczyć o architekturze – o znaczeniach wpisywanych w przestrzeń. Otwarty panel dyskusyjny

kulturoznawca, socjolog kultury, historyk muzealnictwa. Adiunkt i kierownik studiów w Instytucie Kultury Polskiej UW, członek Pracowni Studiów Miejskich IKP UW, wykładowca na kierunkach kulturoznawstwo – wiedza o kulturze, studia miejskie, historia oraz polityka kulturalna i zarządzanie w kulturze. Zajmuje się interdyscyplinarnymi badaniami kulturowej historii muzeów w Polsce i regionie Morza Bałtyckiego w perspektywie konstruowania i ochrony dziedzictwa kulturowego, praktyk pamięci społecznej oraz cyrkulacji miejskich wyobrażeń. Otrzymał wyróżnienie za rozprawę doktorską w konkursie Nagroda Prezydenta m.st. Warszawy za prace dyplomowe z zakresu rozwoju Warszawy (2020). Pracował w Centrum Badań nad Pamięcią Społeczną na Wydziale Socjologii UW w ramach projektu „European Colonial Heritage Modalities in Entangled Cities” (Horyzont 2020).  Autor książek: „Nieodbudowany. Spór o Zamek Królewski w Warszawie 1945–1971” (2024),„Muzea-preteksty. Niezrealizowane przedsięwzięcia muzealne wobec negatywnego dziedzictwa w Warszawie” (2021) oraz „Czas przeszły zatrzymany. Kulturowa historia skansenów w Szwecji i w Polsce” (2015). Laureat m.in. nagrody polskiej grupy regionalnej Memory Studies Association za najlepszą polską monografię pamięcioznawczą (2022) oraz dyplomu honorowego Varsaviana Roku (2022–2023). Współredaktor naukowy tomu zbiorowego Miasto na żądanie. Aktywizm – polityki miejskie – doświadczenia (2014), autor rozdziałów w tomach zbiorowych z serii „Topo-Grafie: miasto, mapa, literatura” (NPRH): Tętno pod tynkiem. Warszawa Mirona Białoszewskiego (2013), Ceglane ciało, gorący oddech. Warszawa Leopolda Tyrmanda (2015), Sto metrów asfaltu. Warszawa Marka Hłaski (2016) oraz Ułamek błękitu i chmur. Warszawa Tadeusza Konwickiego (2017). Brał udział w opracowaniu naukowym i promocji  tomu Legendy warszawskie. Antologia, pod red. Julii Odnous (Muzeum Warszawy 2016). Stały współpracownik miesięcznika varsavianistycznego „Skarpa Warszawska” (cykl artykułów „Miasto muzeów”). Prowadzi stronę Miasto muzeów na Facebooku: https://www.facebook.com/miasto.muzeow/

prof. dr hab. inż. arch. Sławomir Gzell 

architekt, urbanista, Doktor Honoris Causa Politechniki Poznańskiej, wieloletni kierownik Katedry Projektowania Urbanistycznego i Krajobrazu Wiejskiego Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, Honorowy Przewodniczący Komitetu Architektury i Urbanistyki Polskiej Akademii Nauk i członek Niemieckiej Akademii Planowania Miast i Regionów DASL, członek ICOMOS. Ma Status Twórcy przyznawany przez MKiDN i uprawnienia projektowe i budowlane. Wieloletni członek rady konsultacyjnej przy Mazowieckim Wojewódzkim Konserwatorze Zabytków, Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów, Głównej i Wojewódzkiej Komisji Urbanistyczno - Architektonicznej, Miejskiej KUA w Warszawie i centralnych władz Towarzystwa Urbanistów Polskich. Sędzia konkursowy Stowarzyszenia Architektów Polskich i posiadacz medalu Bene Merentibus SARP. Liczne wyjazdy zagraniczne, w tym 30 lat współpracy z Technicznym Uniwersytetem w Berlinie i kilka lat współpracy z Wydziałem Architektury Uniwersytetu Mercy w Detroit, MI, USA. Stypendium Fulbrighta, Waszyngton, DC, USA, i stypendium JICA, Tokio, Japonia. Autor kilkudziesięciu zrealizowanych planów urbanistycznych i projektów architektonicznych. Laureat wielu konkursów architektonicznych i urbanistycznych. Autor ponad 250 tekstów o urbanistyce i architekturze oraz kilku książek, w tym ostatnio wydana „Urbanistyka XXI wieku”, PWN, 2020 i 2024. Wykłady z zakresu Elementów Kompozycji Urbanistycznej i Urbanistyki Współczesnej na WA PW i w innych szkołach, także zagranicą. Promotor ponad 160 dyplomów magisterskich, promotor 25 doktoratów i recenzent ponad 60 prac doktorskich, opiniodawca ponad 40 prac habilitacyjnych i około 40 wniosków awansowych na tytuł profesora. W latach dziewięćdziesiątych radny m.st. Warszawy. Wykładowca studiów podyplomowych Humanistyka architektoniczna. 

dr inż. arch. Krystyna Ilmurzyńska

architekt-urbanista, jest adiunktem na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Prowadzi zajęcia projektowe, wykłady i seminaria z zakresu urbanistyki, architektury i analizy typologicznej. Jej badania koncentrują się na integracji architektury i urbanistyki w kontekście życia społecznego i przyrodniczego. Brała udział w projektach badawczych dotyczących kształtowania współczesnej struktury przestrzennej miasta. Wykładowca studiów podyplomowych Humanistyka architektoniczna. Współautorka projektów (z M. Budzyńskim i Z. Badowskim) Obserwatorium astronomicznego z planetarium oraz Kampusu Uniwersytetu w Białymstoku, a także Opery Podlaskiej.

dr hab. Jacek Kaczmarek, prof. UŁ

profesor Uniwersytetu Łódzkiego (Wydział Nauk Geograficznych). Zainteresowania badawcze obejmują zagadnienia geografii społecznej, marketingu terytorialnego, zarządzania miastem, zagospodarowania przestrzeni kultury, strategii rozwoju turystyki i rekreacji, geografii humanistycznej. W swoich pracach empirycznych podejmował kwestie miejskiej przestrzeni społecznej. Istotnym wątkiem jego rozważań naukowych jest miejsce człowieka w przestrzeni i czasie w ujęciu geograficznym. Autor książek: „Dzienna ścieżka życia mieszkańców Łodzi a warunki życia w mieście” (1996), „Podejście geobiograficzne w geografii społecznej” (2005), współautor podręcznika „Produkt turystyczny. Pomysł – organizacja – zarządzanie” (2010). Współredaktor opracowania „Koncerty uniwersyteckie w Filharmonii Łódzkiej im. Artura Rubinsteina” (2013), współautor podręcznika „Jak polubić pracę dyplomową” (2012). W latach 2008-2012 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Nauk Geograficznych UŁ. Wykładowca studiów podyplomowych Humanistyka architektoniczna. Pasjonuje się tańcem i bieganiem. Przepada za lekturą poezji w karaibskich klimatach. Lubi rekreację w miejscach wypełnionych malarstwem abstrakcyjnym. W wolnych chwilach słucha muzyki barokowej i współczesnej w towarzystwie mruczących burasów.

dr hab. Igor Piotrowski 

Kulturoznawca, teolog, adiunkt w Zakładzie Historii Kultury w Instytucie Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego, współtwórca Pracowni Studiów Miejskich, od roku 2017 jej kierownik. Autor licznych tekstów poświęconych przestrzennym uwikłaniom kultury polskiej (ze szczególnym uwzględnieniem przypadku Warszawy), fenomenom kultury dawnej i ich późniejszej recepcji, twórczości Mirona Białoszewskiego i Jędrzeja Kitowicza. Publikacje m.in. w „Autoportrecie”, „Kulturze Popularnej”, „Kulturze Współczesnej”, „Tekstach Drugich”. Autor książek: „Chłodna. Wielkość i zapomnienie warszawskiej ulicy w świetle literatury pięknej, wspomnień i fotografii:. (2007), „Pieśń i moc. Pieśni i codzienne Franciszka Karpińskiego w kulturze polskiej XIX i XX wieku (2012). Współorganizator konferencji Humanistyczne perspektywy badania miasta (dziesięć edycji w latach 2009-2018). Uczestnik grantów, m.in „Ekspozycje nowoczesności. Wystawy krajowe i tematyczne na ziemiach polskich w latach 1821-1929 a doświadczanie procesów modernizacyjnych”, „Kulturoznawstwo polskie. Historia i dziedzictwo dyscypliny”, „Literaturoznawstwo architektoniczne”, Topo-Grafie: miasto, mapa, literatura (współautor i współredaktor serii Topo-Grafie). Członek towarzystw i rad, w tym Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego oraz Komitetu Głównego Olimpiady Literatury i Języka Polskiego, wykładowca studiów podyplomowych Humanistyka architektoniczna.